Calligraphy-25.02.2013

आजची कविता आणि त्याबद्दलचा एक योगायोग 

परवा शुक्रवारी २२ फेब्रुवारीच्या तरुण  भारत मधील माधवी भट ह्यांचा ' अट्टाहास : एक कोलाज' हा ललित लेख वाचता वाचता एका कवितेची ओळ वाचनात आली आणि का कुणास ठाऊक ती ओळ त्या क्षणी चटकन आवडून गेली आणि पुढचे २४ तास ही कविता शोधण्यात गेले. कवी  खलील मोमीन ह्यांची जे उरात उरते ही कविता .. केवळ कविताच मिळाली असे झाले नाही.. इंटरनेटवर एके  ठिकाणी त्यांचा मोबाइल नंबरही मिळाला . मनात कुठे तरी वाटून गेले.. ही कविता Calligraphy त केली तर त्यांना आवडेल का ह्या विचाराने SMS केला खरा आणि आश्चर्य असे की पुढच्या ५ मिनिटात कवी खलील मोमीन ह्यांनी स्वतःच फोन केला आणि मी करत असलेल्या उपक्रमाची माहिती घेतली आणि  दुसऱ्याच मिनिटात ते म्हणाले उद्या रविवारी सकाळी भेटू शकाल का .सकाळी १० वाजता शनिवारवाड्याजवळ मी वाट पाहतो.

आणि काल सकाळी बरोबर १० वाजता खूप लांबचा प्रवास करत आलेले कवी खलील मोमीन प्रत्यक्ष भेटले .गेल्या ३६५ दिवसात निवडलेल्या कविता बघता त्या सर्व कवी बरोबर आलेले अनुभव त्यांच्याकडून कळाले . एवढ्याचवर ते थाबले नाहीत तर पुढचे दोन  तास  "कविता ही  प्रतिमेची भाषा असते " कशी  हे सांगता सांगता  कुसुमाग्रज , बोरकर , द भा धामणस्कर ,वा रा कांत , शंकर वैद्य , यशवंत मनोहर , कविता महाजन ह्या दिग्गज कवींच्या कवितेमध्ये ह्या प्रतिमा कशा साकारल्या गेल्या आहेत त्याची उदाहरणे देत गेले . सर्व कविता मुखोद्गत . वयाच्या ६८ व्या वर्षी एखाद्या तरुणाला लाजवील असा काहीसा उत्साह .. सगळ्यात आश्चर्याचा धक्का बसला ते त्यानी भेट दिलेले  त्यांचे हस्ताक्षर पाहून .. अतिशय ,बारीक,कोरीव आणि सुबक अक्षर , 

वृत्तपत्र वाचता वाचता, कवितेची कधीही न वाचलेली एक ओळ सापडते काय आणि पुढच्या ४८ तासात तीच   कविता लिहिणाऱ्या   कवीसोबत दोन तासाची  अविस्मरणीय भेट होते काय... योगायोग  तो असा 

 मनमाडचे ज्येष्ठ गझलकार आणि कवी खलील मोमीन ह्यांना आजचा अक्षर सलाम ( सोबत  मोमीन ह्यांच्या स्वतःच्या अक्षरातील वावटळ ही कविता )

A calligraphic tribute to Poet Khalil Momin