कवी वैभव जोशी ह्यांची " नेमस्त" ही कविता
धरतीवर उमटत गेल्या , अलवार उन्हांच्या ओळी
तो शहारला नेमाने,ही कविता सुचतेवेळी
नित्यागत उमलत गेली ,हळुवार कल्पना त्याची
सवयीचा सुगंध आला, होताच फुले शब्दांची
नेमस्त हरखला तो ही , द्याया ना उरले काही
नेमस्त चरकला फिरुनी .. . ही शेवटची तर नाही??
रे छळू नका रे त्याला का नवे न काही स्फुरते
एखाद्या आयुष्याला एखादी कविता पुरते !!
धरतीवर उमटत गेल्या , अलवार उन्हांच्या ओळी
तो शहारला नेमाने,ही कविता सुचतेवेळी
नित्यागत उमलत गेली ,हळुवार कल्पना त्याची
सवयीचा सुगंध आला, होताच फुले शब्दांची
नेमस्त हरखला तो ही , द्याया ना उरले काही
नेमस्त चरकला फिरुनी .. . ही शेवटची तर नाही??
रे छळू नका रे त्याला का नवे न काही स्फुरते
एखाद्या आयुष्याला एखादी कविता पुरते !!
A calligraphic tribute to Poet Vaibhav Joshi' poem Nemast.
No comments:
Post a Comment