आज १५ जानेवारी …. कवी नामदेव ढसाळ ह्यांना जाऊन वर्ष होतंय …. मध्यंतरी वाचनात आलेल्या त्यांच्या ' चिंध्यांची देवी आणि इतर कविता ' काव्यसंग्रहात असलेल्या एका दीर्घ कवितेतील ह्या काही ओळी …
आताशा खूपसं एकटं वाटतं. स्वत:च्या सावलीची भीती वाटावी असं..
खूप कष्टानं उभारलं होतं मी माझं जग : तेच दुभंगताना पाहतो आहे मी
पिकासोच्या गुर्निकात जशा आहेत, भविष्यातल्या सर्व भयानक गोष्टी तसे झाले,
या क्षणीचे आयुष्य माझे!
खूप कष्टानं उभारलं होतं मी माझं जग : तेच दुभंगताना पाहतो आहे मी
पिकासोच्या गुर्निकात जशा आहेत, भविष्यातल्या सर्व भयानक गोष्टी तसे झाले,
या क्षणीचे आयुष्य माझे!
निष्पाप, निरागस मुली, माझ्या तळहातावर प्राजक्ताची
फुले ठेवून कशाला उघडलास अचानक आदिम सनातन प्रेमाचा दरवाजा?’
A calligraphic tribute to Poet Namdeo Dhasal.
फुले ठेवून कशाला उघडलास अचानक आदिम सनातन प्रेमाचा दरवाजा?’
A calligraphic tribute to Poet Namdeo Dhasal.
No comments:
Post a Comment